قضاى نماز

قضاى نماز

سؤال:
مدّتى را كه انسان در عقائد دينى به يقين نرسيده با آنكه در پى آن بوده است آيا نماز و روزه هائى را كه در آن مدّت به جاى آورده است بايد قضا كند؟

جواب:
در صورت اداى آن مطابق تكليف اعاده لازم نيست. [شمارة ثبت: (901) منبع: المسائل القمّيّة]

سؤال:
نمازهايى كه در سفر قضا شده است در حضر چگونه قضا مى شود؟

جواب:
آنچنانكه از او فوت شده قضا نمايد. [شمارة ثبت: (1080) منبع: المسائل المغربيّة]

سؤال:
كسى كه نمى داند دقيقاً چند نماز قضا به عهده اوست چه تكليفى دارد؟

جواب:
آن مقدارى را كه قطع دارد از او فوت شده قضا نمايد، و مى تواند براى تدارك موارد فوت شده احتمالى به اين دستور العمل كه از حضرت پيامبر (صلى الله عليه وآله) رسيده عمل نمايد: شب دوشنبه پنجاه ركعت نماز گذارد؛ در هر ركعت سوره حمد و توحيد يكبار، پس از فراغ نهايى از اين نماز؛ صد بار استغفار نمايد، خداوند اين نماز را كفّاره نمازهايش قرار داده، و پاداش فراوانى نيز بدو عطا مي فرمايد. [شمارة ثبت: (1079) منبع: المسائل المغربيّة]

سؤال:
كسي كه نماز قضا به عهده اوست مي تواند نماز نافله بخواند؟

جواب:
قضاى فريضه اخير بر نوافل مقدم است؛
ولى مانع نافله شب و بويژه شفع و وتر نيست، و ساير نوافل هم در صورت امكان قضاى واجب مانعى نداشته؛ هر چند قضاى واجب ترجيح دارد. [شمارة ثبت: (707) منبع: المسائل الاصفهانية]

سؤال:
كسي كه يقين كرد نمازش قضا است و به نيّت قضا خواند بعدا فهميد ادا است، يا يقين كرد ادا است، به نيّت ادا خواند بعد فهميد تكليفش قضا بوده است آيا اعاده دارد؟

جواب:
اعاده لازم نيست. [شمارة ثبت: (265) منبع: المسائل الخراسانية]

سؤال:
اگر انسان در شرايطي بود كه نتوانست با وضو يا غسل نماز بخواند، و (با تيمم) نماز را به جا آورد پس از بر طرف شدن مشكل چه تكليفي دارد؟

جواب:
در صورت عمل به تكليف؛ مجزي بوده، و فقط نسبت به نمازها و عبادتهاي پس از رفع عذر لازم است: طهارت مفوّته اوّلين نماز پس از رفع عذر را، تحصيل نموده و سپس نماز را با آن بجاي آورد. [شمارة ثبت: (222) منبع: المسائل القمّيّة]

سؤال:
نمازهايى كه قبلاً با شرايط معمولى و رايج و بدون رعايت آداب لازمه خوانده شده است را؛ آيا بايد قضا كرده و با آداب و شرايط مذكوره در صلات جامعه خواند؟

جواب:
نمازهايى كه فاقد شرايط (صحت) نماز بوده؛ قضاء آن لازم است، و امّا فقدان جهاتى كه موجب كمال نماز مى باشد مستلزم قضاء آن نمازها نمى شود، و التزام به آداب نماز پس از معرفت بدان، خوب است. [شمارة ثبت: (34) منبع: المسائل القمّيّة]

سؤال:
در صورتى كه نماز روز اول ماه را فراموش كرديم آيا مي توانيم آن را قضا نماييم؟ زنى كه ايام عادتش مصادف با اين روز شده به جاى اين نماز چه عملى را مي تواند انجام دهد؟

جواب:
تدارك آن در بقيه ماه پسنديده است، و معذور از نماز؛ مي تواند به اندازه آن تسبيحات اربعه را بگويد. [شمارة ثبت: (691) منبع: المسائل الأندلسيّة]

سؤال:
زنى كه در اوايل سنّ بلوغ خود مدتى استحاضه بوده است ولى بواسطه مطلع نبودن از احكام حيض و استحاضه، آنرا حيض محسوب كرده و در آن مدّت نماز نخوانده است و پس از اطلاع، قضاى آن را به اين صورت بجاى آورده كه مثلا ده نماز صبح خوانده و ده نماز ظهر و … حكم نمازهايى كه به اينصورت قضا كرده چيست؟ آيا اينكه مدّتى بخاطر عدم آگاهي، تارك الصلوة بوده، گناهى مرتكب شده است؟

جواب:
هر چند در قضاى نماز بايستى ترتيب اوقات را رعايت مي كرد، ولى در صورت عمل بر خلاف آن بخاطر جهل؛ لازم نيست كه اعاده قضا نمايد، و براى ترك تكليف در پي جهل استغفار نمايد. [شمارة ثبت: (1061) منبع: المسائل الخراسانية]

سؤال:
هل يجوز قضاء الصلاة كما يلي: مثلاً هو عليه قضاء لسنة كاملة فيصلّي صلاة الصّبح لسنته كاملة دفعة واحدة ثمّ يشرع ويصلّي الظّهر لسنة كاملة ثمّ العصر وهكذا؟

جواب:
لا، بل يقضي الصلاة على حسب ترتيب الصلوات من الظهر الى الصبح ولا بأس بترتيبها من الصبح الى العشاء. [شمارة ثبت: (269) منبع: المسائل الخراسانية]

سؤال:
ما هو حد سقوط التكليف بالنسبة إلى الصلاة والصيام وسائر العبادات؟.وهل يختص ذلك بالصغر والجنون؟ أو يعم صور الشيخوخة وعدم الشعور وأمثال ذلك؟ وحينئذ إذا فاتت عبادات الشيخ الكبير لاجل الاغماء أو عدم الشعور بأوقات الصلاة وما شابهها؛ فهل يجب على الولد الاكبر قضاؤها أم لا؟

جواب:
يسقط التكليف صورة عدم الشعور في مجموع الوقت (على مبنى تخميس الأوقات) فإذا فاتت كذلك لم يجب على الولد الاكبر قضاؤها. [شمارة ثبت: (383) منبع: المسائل الغروية]